دیوانتم

 

گـرچه عیان است که دیـوانتم

ورد زبـان است کـه دیـوانتـم

گرحرف برهان یک جمله باشد

بـاز همـان است که دیـوانتم

 

مجـنون لیـلی سـر به بیـابان

فرهاد شیرین تیشـه کمـاکان

در مصر زلیخـا با غـم هجران

برهان برآن است که دیـوانتم

برهان الدین قدنه

تیرماه 97

مناجات

الـهی لا تُحَمِّل آنـچـه را طاقت نـداریم

عزیزا ما که فطراً چاره جز طاعت نداریم

برهان الدین قدنه

سر درد

سردرد

دردِ سرِمن باز شروع شد و کرده­ ام باور

هر بار می­کند این درد مرا ضعیف و لاغر

همین جور رود روند کار را خللی نیست

بسته کمر این سردرد مرا می­کشد آخر

 

گفتند هرچه نکشد تو را قوی تر سازد

اگرم تخریب کند آدم بهتر سازد

این اگر شرط سختی است که به ما کمتر سازد

کند پَرپَر این سردرد مرا می­کشد آخر

رود اترک

زمیـن سبـز و آسـمان آبیِّ کنـار رود اَتـرَک

به فصـلی که بتابدآفتاب نامیِّ بهار رود اَتـرَک

سرم درهوایش ودلم به یادش وجان به سوزش

چه خاطراتی که نداریم ازدرختان انارروداترک

ز وقت خشکـی ­اش، از وقت سیـلاب روانـش

از آن جوش و خروشش، و زآن هوار رود اترک

همرهی قـدیمی، که خسته می­نماید او کنون

در این دل آرزوی یکبار دگـر،گذار رود اترک

پیچ و خمش، شمایلش، معانیِّ عمیق در برش

نمایان برهرکه بنگرد برنگاه پر زِبار رود اترک

خـستـه ­ام زِمـردمـان بی­ خبـر ز ِسـد راه

بریـده دل، کمـا باختـه در قمـارِ رود اترک

ساز نو و زیر و بم هر آهنگ این چنین باشد

که می­زنـد اُکتـاو پایین، سـه ­تار رود اترک

دوباره از دیـار دور، خواهـد آمـد او  به اوج

که پـاک می­شود از رویش، غبـارِ رود اترک

تجـردش، تداومـش باشدا به اذن حق تا اَبد

که خون در رگم روان،  به دادوجار رود اترک

برهان الدین قـدنـه، زمستان93