"الا یا ایـها السـاقـی ادر کاسـا و ناولـهـا"
که واماندم کجـا گـردم بجویم خانه لیلا
میان این ورق ها که نبودش گشته ام اول
به ظاهر گم شده جایی به دور از راه منزلها
نگو باید بپا خیزم نگو که راست می گفتند
"که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها؟"
برهان الدین قدنه
هدیهی ادراکی
برایم بود تحفه ای بی همتا هدیه ی ادراکی
خندید کودک درونم با هدیه ی ادراکی
سفر مال ایشان و از سفرنامه داد به من
پستانکی کوچک و زیبا هدیه ی ادراکی
چه میگوید مرا این ارمغان رمز آسا؟
یاد کودکی باشم در این اوضاع وانفسا؟
و یا آرام گوید بشین با من دمی آسا
نشسته بر روی میز تنها هدیه ی ادراکی
یا لابد انتقاد است که بس کوچک نظر هستی
خلاف سنَّت و قدَّت، بی سمع و بصر هستی
بدان گر این چنین مانی دائم در ضرر هستی
از این رو برده انگشت بالا هدیه ی ادراکی
نـیـز هـــم .. ...
اردیبهشت ماه در مسیر تهران به اهواز: ( لرستان سرد و خوزستان گرم )
دراین شرایط خواب در اتوبوس برابر انجماد بود برای بیدار ماندن چندی دری وری سرودیم.
برهان:
دردم از سرما و درمان نیز هم دنده ها یخ بست و فرمان نیز هم
لرستانش بکشت ما را به سرما میکشد گرمای خوزستان نیز هم
میرعلی:(ازمهندسان ادیب)
نیک میسوزی بسوز ای پیرما دود ها داری و قلـیان نیز هم
کار مابین بعد عمری شاعری چرت میگوییم و برهان نیزهم
تقدیم به آقای محمدی دانشجوی اینتر نشنال که وقتی رفت هوای اهواز گرد و خاک شده و دید افقی کم شد.
مهربانا رفتی و کلبه پر ماتـم شده
حزنش افزونتر زِ دی، پر زِ غم شده
چون که چـشم مـا بودی ای دریغ
چون تو رفتی دیـد افقی کـم شده
برهان الدین قدنه ، زمستان 93
ایشان خوابگاه دانشگاه را کلبه ی احزان مینامیدند.
سعد :
"خدا گر پرده بردارد ز کار آدمها..................
چه شادیها خورد برهم / چه بازیـها شـود رسـوا
یکـی خنـدد زآبـادی / یکـی گریـد زبـر بـادی
یکی از جان کنـد شادی / یکـی از دل کـند غوغـا
چه کاذب ها شود صادق/چه صادق ها شود کاذب
چه عابـد ها شود فاسق / چه فاسق ها شود عابـد
چه زشتی ها شودرنگین/چه تلخی ها شود شیرین
چـه بالاهـا رود پایین / چـه اسفلـها شـود علیــا
عجب صبـری خـدا دارد / که پرده بر نمی دارد!!!!!!!!!"
برهان الدین قدنه :
باری خدایم عیب و کم مارا / چه زیبا بود کامل ندیدن
بجای ستر عیب و عورت ما / نبایستی که میلش آفریدن
ارجح تر ز قطع قسمت بد / نمیشد که زِ دم بَد را بُریدن؟
یرای سعد شعر ابن حارث/ کفی باشد به یادش آوریدن
"لب ودندان تر کان ختا را / نبایستی چنین خوب آفریدن
که ازدست لب ودندان ایشان/به دندان دست ولب بایدگزیدن
برون آری ز پرده گلرخان را / برای پرده ی مردم دریدن"
ابن حارث = ناصر خسرو ابن حارث قبادیانی
زمستان 93
